“Wat doen jullie ‘s winters eigenlijk op kantoor” , horen wij vaak vragen, “want dan is er toch niets te doen?” We hebben dan wel eens zin om te zeggen “ ach, een beetje relaxen in onze bureaustoel, wat surfen op het net, spelletjes spelen, elkaar het leven zuur maken en wat schippers pesten”.

Wat doen we eigenlijk ‘s winters op kantoor……….’s winters is het drukste seizoen voor ons.

We plannen tochten, we boeken schepen, we informeren klanten, we innen geld, we bedenken acties, we regelen ons suf………….kortom in de winter zijn de dagen te kort maar onze dagen zijn ook soms te kort.

En te midden van deze gecontroleerde hectiek staat, als een mast op het schip, ons planbord.

Ooit gemaakt, in een ver verleden door een al heel lang geleden verdwenen schipper, van een oud kledingrek met platen hardboard en strips met gleufjes waar de zogenaamde planbordkaartjes inpassen. Scheepsnamen horizontaal en de dagen van maart t/m oktober verticaal.

Iedere klant die een schip boekt wordt ingepland en voorzien van de juiste stickertjes en ruitertjes betreffende zijn of haar specifieke wensen. Ieder jaar, ieder seizoen zijn eigen bont geschakeerde kleuren.

Soms zie je wel eens iemand binnen komen op kantoor en in stomme verbazing naar het gedateerde antieke, archaïsche bord staren en een smalend lachje onderdrukken.

Toch kunnen we niet de enige zijn, daar planbordkaartjes nog met gemak te bestellen zijn; er is dus meer vraag naar want de planbordjesfabriek kan niet alleen draaien op jaarlijkse eenmalige bestelling van de SHZH.

Onze planning zit natuurlijk ook in de computer. En dat is maar goed ook, om dubbelboekingen te voorkomen. In datzelfde verre verleden, zoals hierboven al werd benoemd, hadden we alleen dit externe planbord maar, ze zijn wel op één hand te tellen, soms was er een kleine catastrofe op de kade van twee families die allebei op hetzelfde schip wilden.

Of er was daar de hond van de schipper die, enthousiast kwispelend, het halve planbord wegvaagde. Of de nieuwe matroos, net aangekomen aan het begin van het seizoen, die wel eens wilde weten wanneer ze moest varen op haar schip. We waren druk en wezen de matroos het planbord met schip aan; toen we opkeken had het schip geen boekingen meer. De matroos had alle kaartjes uit het planbord gehaald en was aan tafel haar agenda aan het bijwerken.

Of die twee belangrijke ruitertjes, die aangaven dat de drieweekse tocht geopteerd was, waren wat lam geworden en op de grond in een vloerspleet verdwenen, Een kaartje zonder ruitertjes geeft aan dat alles geregeld is: contract terug, betalingen gedaan. Een hele tijd later kwamen we er achter dat deze tocht nooit geboekt was, ontstond er een groot gapend gat voor het desbetreffende schip op het planbord en moesten we met de schipper-eigenaar een zeer slechtnieuws-gesprek houden.

Je vraagt je af, waarom houd je zo’n planbord nog intact. De belangrijkste reden is misschien wel de schipper-eigenaar die langskomt op kantoor. We willen eigenlijk niet dat hij of zij met zijn of haar dikke verweerde naar gasolie en smeervet riekende werkhanden aan onze mooie toetsenbordjes zit om in zijn of haar seizoensplanning te gaan zitten kijken. We hebben liever dat ze lekker gaan zitten , kop koffie in de hand, planbord voor de neus om zo het komend